Bifidobacterium animalis

Produkują kwasy mlekowy i octowy, wpływają na obniżenie pH w jelitach, tym samym hamują rozwój bakterii patogennych. Ponadto zwiększają przyswajanie składników mineralnych, takich jak żelazo+C1:C47 wapń, magnez i cynk. Bakterie te powszechnie zasiedlają przewód pokarmowy człowieka, stanowiąc jeden z kilku dominujących szczepów mikrobioty.

Bifidobacterium bifidum

Przeprowadzają fermentację glukozy do kwasu mlekowego, który obniża pH w jelicie. Dzięki temu łagodzą różne zaburzenia żołądkowo-jelitowe i zwalczają infekcje. Jego zmniejszona ilość wiąże się z dolegliwościami takimi jak: otyłość, cukrzyca, alergie.

Bifidobacterium breve

To gatunek bifidobakterii, który bierze udział w kształtowaniu mikrobiomu, chroniąc przed uczuleniem na alergeny pokarmowe i rozwojem alergii. Charakteryzuje się pozytywnym wpływem na układ odpornościowy, m.in. poprzez właściwości przeciwdrobnoustrojowe, przeciwzapalne i immunomodulujące.

Bifidobacterium coagulans

Pomaga w radzeniu sobie z bólem i dyskomfortem związanym z IBS (zespół jelita drażliwego), takimi jak gaz i wzdęcia, także łagodzi zaparcia, a zwłaszcza biegunkę związaną z IBS. Poprawia odpowiedź immunologiczną zarówno na wirusa grypy jak i adenowirusa. Pomaga w chorobie zwyrodnieniowej stawów i reumatoidalnym zapaleniu stawów.

Bifidobacterium infantis

Ich odpowiednia ilość w przewodzie pokarmowym warunkuje poprawne trawienie i dzięki temu zapobiega pojawianiu się niekorzystnych dolegliwości pokarmowych oraz łagodzi ich objawy. Odpowiadają za prawidłowe trawienie, ale również wspomagają odporność. Na skutek złej diety, schorzeń, antybiotykoterapii ilość dobrych bakterii jelitowych maleje. Efektem są bóle brzucha, biegunki, wzdęcia, zaparcia, częstsze infekcje.

Bifidobacterium lactis

Wpływają na obniżenie pH w jelitach, tym samym hamują rozwój bakterii patogennych. Ponadto zwiększają przyswajanie składników mineralnych, takich jak żelazo, wapń, magnez i cynk.

Bifidobacterium langum

Łagodzi wiele objawów IBS m.in.: zmniejsza ból i dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia oraz trudności w wypróżnianiu. Ponadto szczep ten, może łagodzić dolegliwości u chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego i zmniejszać markery prozapalne.

Eschelichia coli

Najczęściej prowadzi do zatrucia pokarmowego. Może doprowadzić do ciężkich infekcji – zapalenia opon mózgowych, a nawet sepsy, która w połowie przypadków kończy się śmiercią. Spełnia również pożyteczne działania takie jak: uczestniczy w rozkładzie pokarmu w jelitach, bierze udział w produkcji witamin z grupy i witaminy K, których niedobory wiążą się z nadmiernymi krwawieniami, anemią hemolityczną czy też chorobą beri beri, poprawia wchłanianie żelaza przez komórki.

Lactobacillus acidophilus

Tworzy tzw. barierę jelitową – zapobiega adhezji patogenów do błony śluzowej jelit, wytwarza związki przeciwbakteryjne, konkuruje z patogenami o składniki odżywcze oraz obniża pH środowiska. Pomaga obniżać poziom cholesterolu, podnosi odporność i zmniejsza zmęczenie. Występuje naturalnie w produktach fermentowanych takich jak kiszona kapusta, miso czy tempeh, sery i jogurty.

Lactobacillus brevis

Tej bakterii używa się by wspomóc przywracanie homeostazy w mikrobiocie jelitowej. Stosuje się w celu zapobiegania lub leczenia biegunki i innych problemów z układem pokarmowym. Występuje w fermentowanych produktach mlecznych i roslinnych oraz w przewodzie pokarmowym ludzi oraz zwierząt. Poprawia równowagę mikrobiologiczną jelit, łagodzi zapalenie stawów, cukrzycę typu 2.

Lactobacillus bulgaricus

Enzym, który pomaga trawić i absorbować laktozę. Preparaty z tego typu szczepami sprawdzą się dla osób z nietolerancją laktozy.

Lactobacillus casei

Tworzy tzw. barierę jelitową – zapobiegają adhezji patogenów do błony śluzowej jelit, wytwarzają związki przeciwbakteryjne, konkurują z patogenami o składniki odżywcze oraz obniżają pH środowiska.

Lactobacillus crispatus

Stanowi ochronę nabłonka pochwy przed kolonizacją bakterii cho- robotwórczych. Posiadają zdolność rozkładania glikogenu do kwasu mlekowego.

Lactobacillus fermentum

Są odpowiedzialne za tworzenie naturalnej flory bakteryjnej w obrębie pochwy. W przypadku zaburzenia homeostazy flory dochodzi do zakażeń bakteryjnych oraz grzybiczych. Hamują również wzrost patogennych bakterii i grzybów, w tym najbardziej problematycznych, lekoopornych szczepów gronkowca. Najczęściej są stosowane jako wsparcie terapii schorzeń jelit oraz w profilaktyce miażdżycy i chorób układu krążenia. Sprawdzają się również w przypadku nawracających infekcji w obrębie układu moczowo-płciowego.

Lactobacillus gasseri

Lactobacillus helveticus

Mają wpływ na redukcję poziomu kortyzolu . Powodują także zmniejszenie stanu zapalnego w organizmie. W suplementach stosuje się ją między innymi by wesprzeć trawienie pokarmów i przyswajanie z nich składników odżywczych, by podnieść odporność oraz by zwalczyć patogenne bakterie zamieszkujące układ trawienny, za sprawą produkowanych bakteriocyn, które wybijają szkodniki. Może potencjalnie obniżać ciśnienie krwi, redukować nadmierne stężenia kortyzolu, który powiązany jest z reakcją stresową, a nawet działać przeciwnowotworowo.

Lactobacillus plantarum

Lactobacillus reuteri

Poprawia tolerancję antybiotykoterapii poprzez zapobieganie dysbakteriozie przewodu pokarmowego w jej przebiegu. Ponadto ma właściwości hamujące namnażanie H. pylori. W medycynie są stosowane głównie w terapii chorób przewodu pokarmowego, mogą również korzystnie wpływać na odporność. Nie kolonizują one naturalnie jelit człowieka, dlatego w celach terapeutycznych podaje się ją z zewnątrz, najczęściej w formie suplementu diety.

Lactobacillus rhammnosus

Wykazuje skuteczność w zapobieganiu biegunce związanej z przyjmowaniem antybiotyku. Szczep LGG stosuje się też wspomagająco w leczeniu zakażenia Helicobacter pylori. Probiotyk do zapobiegania i leczenia infekcji żołądkowo-jelitowych.

Lactobacillus salivarius

Przyczepiając się do śluzówki jelit wspiera funkcję barierową jelit. Wykazuje również ważne działanie immunomodulujące. U astmatyków poprawia równowagę między Th1 a Th2, dzięki czemu wykazuje działanie przeciwzapalne, hamuje wydzielanie prozapalnych cytokin oraz wspomaga leczenie licznych skórnych alergii. Jest bakterią z grupy probiotyków występującą głównie w okrężnicy, jelicie cienkim oraz pochwie, lecz jej obecność zaobserwowano również w jamie ustnej.

Saccharomyces boulardii

Wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwdrobnoustrojowe i metaboliczne. Leczenie ostrych biegunek infekcyjnych, zapobieganie biegunkom związanym ze stosowaniem antybiotyków, nawracająca biegunka związana z zakażeniem Clostridium difficile.

Streptococcus salivarius

Produkuje naturalne substancje przeciwbakteryjne, hamuje wzrost niepożądanych bakterii, w tym tych odpowiedzialnych za nieprzyjemny zapach z jamy ustnej. Streptococcus salivarius jest probiotykiem stosowanym także do uzupełnienia flory bakteryjnej jamy ustnej po przebytej antybiotykoterapii. Pomaga utrzymać zdrowie jamy ustnej i gardła, poprzez ochronę przed patogennymi bakteriami.

Streptococcus termophilus

Posiada właściwości usprawniające trawienie, przeciwnowotworowe, wzmacniające odporność, przeciwutleniające, ale również charakteryzuje się działaniem likwidującym związki chloru oraz zapobiega infekcjom jelit i pochwy. Występuje głównie w kompleksowych preparatach probiotycznych lub symbiotycznych.

Lactoferyna

Posiada właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze. Zapobiega wystąpieniu infekcji oraz wspomaga leczenie już istniejących. Znajduje zastosowanie we wspomaganiu farmakoterapii choroby wrzodowej,łagodzeniu objawów trądziku oraz przywróceniu prawidłowej mikroflory jelitowej. Można ją znaleźć m.in. również we łzach, ślinie, wydzielinie z nosa, żółci, pocie, woskowinie usznej czy płynie mózgowo-rdzeniowym.

Resweratrol

Ma działanie antyoksydacyjne – przeciwdziała niebezpiecznym dla zdrowia substancjom, jakimi są wolne rodniki. Działa przeciwwirusowo, przeciwgrzybicznie, przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie. Wykazano również jego zdolność do hamowania agregacji czerwonych krwinek, a tym samym powstawania zakrzepów. Najbardziej znane zawartości są ciemne winogrona, w których jego największa ilość znajduje się w skórce i pestkach. Znajdziemy go także w orzeszkach ziemnych, czarnej porzeczce, truskawkach, malinach czy morwie.

Biopron

Wykazuje silne działanie biostymulacyjne, co pomaga w leczeniu kontuzji, schorzeń, dolegliwości bólowych narządu ruchu. Wzmacnia również odporność, przyspiesza regenerację struktur oraz wspomaga regulację poziomu hormonów, takich jak melatonina i serotonina.

Linex

Uzupełnia mikroflorę jelitową zarówno w trakcie, jak i po zakończonej antybiotykoterapii, a także biegunce. Jest przydatny w trakcie podróży i przy zmianie diety.

4 lacti

Wspomaga prawidłowe trawienie i pomaga w zachowaniu wysokiej odporności w trakcie i po antybiotykoterapii. Można go przyjmować w tabletkach a także kropelkach.

FF Baby

Przeznaczony do dietetycznego postępowania w celu ustalenia prawidłowego składu flory bakteryjnej układu pokarmowego nowo narodzonych niemowląt, u których wystąpiły czynniki opóźniające lub zaburzające kolonizację jelit korzystnymi bakteriami. Przyjmuje się go w formie zawiesiny doustnej.

Multiuri

Stosuje się w postępowaniu dietetycznym w celu utrzymania równowagi naturalnej mikroflory układu moczowo-płciowego, podczas antybiotykoterapii w stanach zakażenia układu moczowego, w profilaktyce zakażeń układu moczowego oraz w celu wzmacniania naturalnych mechanizmów ochronnych. Przyjmuje się w formie kapsułek bądź zawiesiny dosutnej.

Probiotics Ultimate Swanson

Wspomagają oczyszczanie i detoksykację jelita grubego, jednocześnie usprawniając perystaltykę jelit i zmniejszając masę kału. Wspierają leczenie infekcji w obrębie układu moczowo-płciowego oraz zespołu nadwrażliwego jelita i różnego rodzaju grzybic.

Sanprobi Barrier

Wspomagają regenerację mikroflory jelitowej. Pomaga zmniejszyć ryzyko wystąpienia biegunki po antybiotykowej. Wspomagają odporność organizmu.

Sanprobi Super Formuła

Wspierają regulację prawidłowej przemiany materii, trawienie i wchłanianie substancji odżywczych. Zwiększają wydzielanie ochronnej warstwy śluzu w przewodzie pokarmowym, który m.in. ułatwia neutralizację oraz usuwanie toksyn.

Trilac

Ochrona przewodu pokarmowego przed zaburzeniami spowodowanymi działaniem antybiotyków. W jego składzie znajdziemy przede wszystkim bakterie kwasu mlekowego obniżające pH w przewodzie pokarmowym, zapobiegając jednocześnie namnażaniu drobnoustrojów chorobotwórczych.

Fenyloalanina

Stosuje się ją do wspomagania koncentracji i eliminacji bólu powysiłkowego. Niedobór w organizmie objawia się zaburzeniami wzrostu u dzieci, osłabieniem i apatią, niedokrwistością, a także problemami z pamięcią. Osoby wykazujące jej braki mają zazwyczaj niski poziom białka we krwi oraz zmniejszone uczucie głodu. Mogą im także wypadać włosy. Nadmiar objawia się spadkiem serotoniny, a co za tym idzie – nastroju, co może prowadzić do depresji, a w skrajnych przypadkach – załamania nerwowego. U kobiet następuje zaburzenie cyklu miesiączkowego.

Histydyna

Bierze udział w syntetyzowaniu części białek, poprawia funkcjonowanie układu trawiennego oraz przede wszystkim stymuluje właściwą pracę układu odpornościowego człowieka. Objawami niedobóru jest ciągłe zmęczenie, brak energii. Źródłem histydyny są: mięso wieprzowe, drób i jaja, ryby, mleko i produkty oparte na mleku.

Izoleucyna

Bierze ona udział w hamowaniu szkodliwych reakcji katabolicznych, a także stymuluje reakcje anaboliczne. Dodatkowo izomer leucyny wspomaga proces syntezy protein w tkance mięśniowej oraz w wątrobie. Niedoborem jest zwiększenie uczucia senności i zmęczenia wskutek ciężkiego treningu. Nadmiar powoduje depresję, apatię, zmęczenie, przygnębienie. Wystepuję w produktach zwięrzęcych bogatych w: białko ( jajka, ryby, mięso, produkty mleczne), w takich produktach jak: migdały, ziarna sezamu, soczewica, żelatyna, dynia, mak i orzeszki ziemne.

Leucyna

Reguluje procesy anaboliczne w organizmie i hamuje katabolizm, czyli rozpad włókien mięśniowych. Leucynę powinno się spożywać w czasie, gdy w organizmie najszybciej zachodzą przemiany metaboliczne czyli w porze porannej.

Lizyna

Hamuje wytwarzanie argininy – aminokwasu odpowiedzialnego za rozprzestrzenianie po organizmie wirusa opryszczki HSV, wzmacnia pracę układu immunologicznego, zwiększa odporność oraz łagodzi objawy przeziębienia i grypy. Do niedoboru zalicza się: zmęczenie, rozdrażnienie, spadek energii, problemy z koncetracją, brak apetytu, opryszczkę, niedokrwistość, zawroty głowy, odwapnienie kości, zanik mięśni, spowolniony rozwój wzrostu. Nadmiar skutkuje zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi oraz biegunką.

Metionina

Pomaga łagodzić bóle reumatyczne, hamuje rozwój stanów zapalnych okolic stawowych. Aminokwas zakwasza mocz i żółć, a i wspomaga naturalne procesy regeneracji tkanki łącznej, skóry, włosów i paznokci. Od niego zależy prawidłowy wzrost tkanek, detoks organizmu czy tworzenie komórek odpornościowych. Objawami niedoboru jest: niedokrwistość, spadek odporności, osłabienie struktury włosa, choroby wątroby, spowolnienie lub zatrzymanie wzrostu u dzieci. Nadmiar objawia się: bólami głowy, nudnościami, sennością i brakiem energii, zakwaszeniem organizmu.

Treonina

Znajduje się w skórze w dużych ilościach i odpowiada za prawidłowe jej nawilżenie. Zapewnia jędrność i opóźnia procesy starzenia. Bierze także udział w produkcji kolagenu i elastyny. Dzięki temu treonina sprawia, że naskórek jest odporny na uszkodzenia mechaniczne oraz przyspiesza gojenie ran. Duża ilość treoniny znajduje się w produktach mięsnych oraz przetworach mlecznych. Można ją znaleźć także w zbożach i niektórych warzywach strączkowych.

Tryptofan

Jest aminokwasem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, utrzymania homeostazy jelitowej oraz funkcji immunologicznych. Odpowiada między innymi za utrzymanie nastroju, odporność na stres, regulację cyklu dobowego. Objawy niedoboru: obniżenie nastroju, zaburzenia snu, zaburzenia pracy jelit. W przypadku jego przedawkowania, może pojawić się biegunka, nudności, wymioty, migrenowe bóle głowy oraz suchość w jamie ustnej.

Walina

Walina bierze udział w syntezie białek mięśniowych, zapobiega utracie tkanki mięśniowej, wpływa także na prawidłowy przebieg wielu procesów biochemicznych. Wykazuje działanie antykataboliczne – hamuje procesy degradacji budującego mięśnie białka. Typowa dla niedoboru jest bezsenność, zaburzenia koncentracji, a także drżenie mięśni czy nadwrażliwość na dotyk, jak również brak łaknienia, spadek masy ciała i anemia.

Błona śluzowa ogólnie

Jest złożona z dwóch podstawowych warstw, a jej funkcją jest ochrona narządów przed szkodliwym wpływem czynników zewnętrznych. Pełni różne funkcje w zależności od lokalizacji. Zbudowana jest z dwóch warstw: nabłonek-warstwa zewnętrzna, blaszka właściwa- połączenie między błoną śluzową, a podłożem, na którym jest ona umiejscowiona. W blaszce zlokalizowane są naczynia krwionośne, nerwy, naczynia limfatyczne, mięśnie gładkie oraz gruczoły.

Błona śluzowa nosa

Chroni narządy mające kontakt ze środowiskiem zewnętrznym, między innymi nos. Jej główną funkcją jest ochrona przed szkodliwymi substancjami, drobnoustrojami, bakteriami, które próbują wniknąć do organizmu. Przyczyny uszkodzenia śluzówki nosa: katar alergiczny, katar występujący w wyniku infekcji, czynniki i urazy fizyczne (suche powietrze, dym tytoniowy, spaliny, miejscowe leki, operacje np. przegrody nosowej).

Dysbioza

To zaburzenia równowagi w jelitach, czyli ilości, składu i funkcjonowania mikroflory jelitowej. Objawy: bóle brzucha i wzdęcia, biegunki lub zaparcia, zmiana konsystencji stolca, nudności, wymioty, utrata wagi, zahamowanie wzrostu, brak apetytu, zgaga. Warto wprowadzić zdrowe nawyki (dieta, przyjmowanie probiotyków, zażywanie ruchu, ograniczenie stresu).

Gardło

Pierścień chłonny gardła, czyli skupisko tkanki chłonnej tworzące migdałki: migdałek gardłowy, migdałek językowy, migdałki podniebienne, a także fałdy trąbkowo – gardłowe. Rolą gardła w organizmie jest wzmacnianie naturalnej odporności organizmu – zlokalizowane w gardle migdałki odpowiadają za eliminowanie czynników chorobotwórczych wnikających do gardła z wdychanym powietrzem oraz przyjmowanym pokarmem, odpowiada także za modulowanie głosu.

Flora jelitowa jelito cienkie

Odpowiada za wchłanianie do krwiobiegu składników odżywczych z pokarmu, rozprowadzanie ich po całym organizmie i wykorzystywanie ich w procesach niezbędnych do życia. Ból jelita cienkiego najczęściej jest odczuwany jako kłucie w okolicach pępka. Częstą przyczyną wystąpienia bólu jelita jest nietolerancja glutenu czy laktozy. Choroby jelita cienkiego to między innymi: celiakia, choroba Whippel’a, enteropatia z utratą białka, niedrożność układu pokarmowego, nowotwory jelita cienkiego, pooperacyjna niedrożnośc jelit, zespół krotkiego jelita, zespół rozrostu bakteryjnego, zespół ślepej pętli jelitowej.

Flora jelitowa jelito grube

Funkcją jest wchłanianie wody i soli mineralnych, a przez to zagęszczanie masy resztek pokarmowych opuszczających jelito cienkie i formowanie stolca. Najczęściej występuje promieniujący ból brzucha, który może przypominać ból pleców w dolnych partiach. Dolegliwościom bólowym towarzyszą biegunki o ostrym przebiegu występujące naprzemiennie z zaparciami. Czasem chory gorączkuje, ma mdłości lub wymioty. Choroby jelita grubego: choroba Leśniowskiego i Crohna, hemoroidy, mikroskopowe zapalenie jelita grubego, nietrzymanie stolca, nieceliakalna nadwrażliwość na gluten, ostre zapalenie wyrostka robaczkowego, nowotwór.

Flora jelitowa ogólnie

Wpływa korzystnie na zlokalizowany w przewodzie pokarmowym układ odpornościowy GALT i zapobiega rozwojowi drobnoustrojów potencjalnie chorobotwórczych w przewodzie pokarmowym. Bierze także udział w usprawnianiu perystaltyki jelita czy hamowaniu stanu zapalnego w organizmie. Głównym objawem zaburzeń flory bakteryjnej są bóle brzucha, wzdęcia, czy biegunki. Aby odbudować flore musimy włączyć do swojego jadłospisu produkty bogate w bakterie kwasu mlekowego Lactobacillus sp. Są to przetwory mleczne, takie jak jogurt, maślanka, zsiadłe mleko czy kefir.

Jelita

Dostarczając każdego dnia do organizmu kilogramy pożywienia, a to właśnie dzięki jelitom jesteśmy w stanie je przyswoić i wykorzystać. Boleści jelit mogą oznaczać poważne choroby takie jak: zespół SIBO, alergia pokarmowa, wrzodziejące zapalenie jelita drażliwego, uchyłki jelita.

Narządy kobiece

Funkcją jest m.in. wytworzenie komórek rozrodczych, które po połączeniu z plemnikiem stworzą zarodek, oraz produkcja żeńskich hormonów płciowych. Najczęstrze choroby układu rozrodczego: zaburzenia miesiączkowania, infekcje, zapalenie przydatków – zapalenie jajników i jajowodów, zmiany w szyjce macicy, mięśniaki w macicy, zespół policystycznych jajników (PCOS), endometrioza.

Przepuszczalne jelito

Do zwiększenia przepuszczalności bariery jelitowej czyli do tzw. przeciekającego jelita prowadzą: obniżenie ekspresji białek tworzących połączenia ścisłe, zwiększenie stężenia zonuliny(białko powodujące rozszczelnienie bariery jelitowej, jej obecność w kale lub krwi może świadczyć o złym stanie jelit), dysbioza jelit, nieprawidłowości kosmków jelitowych. Na nieszczelność jelit może wpływać wiele czynników takich jak: niedobór witaminy D, dieta niskobłonnikowa, dieta bogata w nasycone kwasy tłuszczowe, przewlekłe spożycie alkoholu, infekcje. Wiąże się z licznymi objawami: przewód pokarmowy-wzdęcia i gazy, zaparcia, biegunki, nudności, bóle brzucha, zgaga, układ nerwowy- bezsenność, zespół przewlekłego zmęczenia, zmiany nastroju, zaburzenia pamięci i koncentracji, skóra- trądzik, wysypki, wypryski, egzema, suchość i świąd skóry, inne – przewlekły katar, zapalenie zatok, chudnięcie lub tycie, podwyższona temperatura, zapalenie dróg moczowych, światłowstręt, swędzenie i łzawienie oczu, bóle głowy i bóle mięśniowo-stawowe. W tej chorobie ważne jest zmniejszenie ilości glutenu, a zwiększenie błonnika pokarmowego. Dieta w przypadku nieszczelnych jelit powinna ograniczać spożycie przetworzonej żywności.

SIBO

Rozrost bakteryjny jelit, charakteryzujący się nieprawidłową i nadmierną ilością bakterii w jelicie cienkim. Objawy: biegunki, w tym biegunki tłuszczowe wynikające z niedoborów kwasów żółciowych, które trawią tłuszcze, wzdęcia i nadmiar gazów, nawracające bóle brzucha, dyskomfort w jamie brzusznej i uczucie pełności, zaburzenia wchłaniania, utrata masy ciała, anemia, jeśli organizm ma niedobór witaminy B12, niedobory witamin oraz składników mineralnych, trądzik różowaty, bóle stawów, osłabienie kości, które mogą mieć miejsce gdy w organizmie dochodzi do niedoborów witaminy D i wapnia. Przyczyny: anatomiczne zmiany jelita cienkiego np. po operacjach żołądkowo-jelitowych, zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, schorzenia metaboliczne np. cukrzyca, dysfunkcje narządów: zapalenie trzustki, niewydolność nerek, marskość wątroby, choroby jelit: celiakia, choroba Leśniowskiego-Crohna, zespół jelita drażliwego, zaburzenia odporności. Leczenie opiera się na złagodzeniu objawów, eliminacji przerostu bakteryjnego jelit oraz uzupełnieniu ewentualnych niedoborów żywieniowych. W leczeniu często stosowana jest antybiotykoterapia ukierunkowana na szczepy bakterii odpowiadające za przerost.

Zespół jelita drażliwego

Polega ona na nawracających zaburzeniach pracy jelit i ich nadreaktywności, niezwiązanych ze zmianami organicznymi lub biochemicznymi w organizmie. Do objawów należą: silny, skurczowy ból brzucha – objaw konieczny do rozpoznania zespołu jelita drażliwego (najczęściej w lewym podbrzuszu), zmiana częstości wypróżnień, zmiana konsystencji (wyglądu) stolca, mogą współwystępować wzdęcia. Wyróżnia się 4 postacie jelita drażliwego: zespół jelita drażliwego z dominującą biegunką, zespół jelita drażliwego z dominującym zaparciem, zespół jelita drażliwego ze zmiennym rytmem wypróżnień – gdy częstość biegunek i zaparć jest zbliżona, postać nieklasyfikowana zespołu jelita drażliwego – nie można zaklasyfikować do żadnego z powyższych trzech typów. Przyczyny: uwarunkowanie genetyczne, ilościowe i jakościowe zaburzenia mikrobioty jelitowej (dysbioza), aktywacja układu odpornościowego błony śluzowej jelita, przebycie infekcji żołądkowo-jelitowych-wywoływanych przez bakterie, przewlekły lub przemijający stan zapalny, nadwrażliwość trzewna i zaburzenia motoryki przewodu pokarmowego, czynniki dietetyczne, czynniki psychologiczne. W leczeniu wykorzystuje się dietę z ograniczeniem łatwo fermentujących krótkołańcuchowych węglowodanów (fermentujących oligosacharydów, disacharydów, monosacharydów i polioli, FODMAP).